Sa araw araw natin pag uusap, somehow nasanay ako na lagi kang may good morning, may goodnight...
May concern sa mga messages mo. Na labis ko ikinatuwa. Na sinuklian ko din naman ng kapwa pag aalala sayo diyan.
Minsan nga inaabot pa tayo ng gabi sa pagkukuwentuhan na wala naman mga katuturan. Kinikilig ako sa mga pambobola mo. Sanay na sanay ka na siguro sabi ko pa sayo, at ako naman ay nagpapadala lang. Nagpaikot.
Nangingiti nalang ako minsan mag isa kapag may sinabi kang nakakataba ng puso ko at nakakahiya man aminin, masaya ako kapag kausap kita.
Sa loob ng mahigit dalawang buwan, sa araw araw nating pag uusap, somehow umasa ako...
Umasa ako na somehow, may namumuo na sa pagitan nating dalawa...sa araw araw nating pag uusap...nahuhulog ako...
Nag iiba ang damdamin ko sa yo.
May kakaibang pintig ng puso...
At akala ko ay alam mo iyon.
Hanggang isang araw, nagtapat ka.
Sinabi mong may kahati na ang puso mo'ng iba.
Nabigla ako.
Nasaktan ng tunay.
Pakiramdam ko, nagdugo ang puso ko sa mga sinabi mo.
I felt cheated.
Sana sinabi mo agad nang sa gayon ay di umabot sa ganito ang nararamdaman ko para sa 'yo.
Akala ko alam mo ang damdamin ko sa yo...mali pala ako.
Masakit mabigo...masakit umasa ng sobra.
Hindi ka din pala iba sa kanila....
Marunong ka din pala manakit Mac...
Bakit ngayong wala na kayo, pagkalipas lamang ng ilang araw ay heto kang muli at nakikipag kaibigan sa akin na as if walang nangyari? Bakit nagtataka ka na kahit papaano'y may inilagay akong pader sa pagitan natin?
Hindi na ako nag gu-goodmorning o kaya nama'y nauunang mag message sayo sa oras na mahawakan ko ang aking telepono...
Manhid ka ba talaga?
Hindi ganun kadaling ibalik ang lahat...Hindi ganun ang mga bagay...hindi ganun ang damdamin ko...hindi isang laruan ang damdamin ng tao na maari mong itapon at muling pulutin kapag wala ng ibang mapaglaruan.
Maybe, in time maibabalik din ang dati nating samahan, ang masasayang oras...pero hindi pa ngayon.
Asan siya? Tanung ko sa kapatid ko. Nasa isang isla kami at nagbabakasyon ng ilang araw.
Nandun sa baba nainom daw sabi ni Ate B.
Siya lang?
Oo.
Nagsipaghanda na ang lahat para matulog. Nahiga na din ako pero nag iisip. Inalala ang matinding away namin kaninang tanghali. Nag-sagutan kami sa harap ng mga kasama namin. Nalungkot ako, kasi napatunayan ko na di ko na siya kaya pang pakisamahan pa ng dahil sa nangyari, at may mga iba pang bagay na mahirap balewalain.
Paano mo ba sasabihin sa isang tao na: "Mahal kita...pero hindi na kita gusto pa..."
Lumipas ang tatlumpung minuto...naramdaman ko ang marahang pagbukas ng pintuan ng kwarto namin sa hotel...madilim na sa kwarto ng mga oras na yun, natatanging ilaw sa banyo na bahagyang nakabukas na pinto nanggagaling ang matamlaw na liwanag.
Dahan dahan siya naupo sa gilid ng kama...nakikiramdam...
Nagtulug-tulugan nalang ako...ayoko pa makipag usap sa knya ng mga oras na yun. Nakatagilid ako ng higa patalikod sa knya. Hanggang sa maramdaman ko na lang na humihiga na sa siya sa tabi ko.
Ipinikit ko pa ng maigi ang mga mata ko at pinanindigan na ang pagtutulug-tulugan. Nakakangalay din pala na hindi gumalaw ng matagal,naisip ko nalang. Pero kasubuan na toh!
Mac...
Marahan niyang tawag sa kin.
Halos tumalon ang puso ko sa kaba nun marinig ang boses nya. Hindi pa din ako gumalaw.
Sumukob siya sa kumot ko...lumapit nang maigi sa nakatagilid kong katawan. Pilit niyang isiniksik ang kanan niyang braso sa ilalim ng leeg ko...saka siya marahang dumikit sa nakatalikod kong katawan...ramdam ko ang kanyang dibdib...ang tibok nito...ang kanyang marahang paghinga na bahagyang may amoy alak...
Hanggang sa muli kong maramdaman ang pagdantay ng kanyang kanang kamay sa aking dibdib payakap...
Alam kong alam na niyang gising ako...pero batid kong alam nya na hindi pa ito ang tamang oras para mag usap.
Dinama ko na lamang ang sandaling ito...ang pagkakataon na ito na mag pretend na ayos lang ang lahat...na sana ay tumigil muna ang pag ikot ng mundo at pagtakbo ng oras para manatili kami sa ganitong pagkakataon...
Na sana ay manatili na lang siya ganito ka gentle sa akin...ganito ka loving...masarap damhin ang kanyang mainit na katawan, ang kanyang paghinga sa may batok ko...
Humihiling na sana wag na dumating ang umaga at di na magtapos ang lahat...Mas lalong humigpit ang knyang mga yakap sa katawan ko at saka bumulong ng:
"Mac..Mahal na mahal kita."
Hanggang sa makatulog kaming magkayakap.
Nagtapos ang relasyon na nag umpisa sa matamis na pagsasama at nauwi sa mapait na wakas....Makalipas ang halos dalawang taon, dumating ang oras na nag usap kami, nagkapaliwanagan. Nagkaroon ng closure ang lahat...nasagot ang mga tanong na matagal na naghahanap ng kasagutan...
Naging mabuting magkaibigan...
Nagkasundo.
Naging magaan ang loob muli sa isa't-isa.
Pero sa kabila ng lahat ng pasakit at pangit na mga nakaraan namin...nanatiling malinaw sa aking isipan ang alaala ng gabing yun sa isla sa loob ng hotel room na yun...
Dahil nung mga sandaling yun...nakita ko ang isang bahagi ng pagkatao nya...
Naranasan mo na bang iyakan ang isang tao sa takot na iiwan ka na niya? Alam mo ba kung gaano kasakit yun ganun pakiramdam?
Naranasan mo na bang magsisi at humiling sa diyos na ibalik niya yun pagmamahal na nawala sa yo?
Marahil yun iba... at marahil, marami din sa atin, hindi pa...
Hindi pa ako umiyak sa mga naging boyfriend ko ...
Pero si Brian noon...
Nun magkarelasyon pa kami...
Halos mahulog ang puso ko nun makita ko ang mga luha na tuloy-tuloy na tumulo sa mga mata nya nun araw na yun. Siyam na buwan tumagal ang relasyon namin 3 years ago.
Gaya ng dati, sa bahay namin ng spend ng weekend nya si Brian. Biyernes ng gabi darating siya dito sa amin sa Laguna. Ganito ang set up namin for the past months mula nun maging magboyfriend kami at mula nun ipakilala ko siya sa family ko. Kapag hindi siya dumarating ng Biyernes, magtataka ang tatay ko, magtatanung ang sister.
Baka inaway mo na naman! yan ang madalas paratang nila sa akin.
Mahal ko siya at mahal nya ako.
Matagal ko ipinagdasal na magkaroon nang ka-partner na mamahalin ako. Nagpaka faithful ako sa kanya.
Hindi ako nagtaksil. Hindi ako nanlalake....lalong hindi ako nambabae...charot! Takot ako sa karma. Naniniwala kasi ako na kapag may ginawa kang kabalbalan sa iba, nanloko ka ng kapwa mo...asahan mo, kung hindi man ngayon, darating ang araw...lolokohin ka din...pagtataksilan ka din...ng doble-doble'ng sakit na ibinigay mo sa taong ginawan mo ng di maganda.
Nasa living room kami ng bahay namin. Kami lang ang tao sa bahay. Pabalik na siya ng Manila nun kasi lunes na kinabukasan, nag aaral pa siya ng Nursing. Masaya ang kwentuhan hanggang sa gaya ng ibang couple, may pinagtalunan kami.
Nauwi sa away. Dominante ako..ayaw ko nagpapatalo sa diskusyunan....submissive si Brian. Pero matigas ang ulo niya. Mainitin ang ulo ko.
Proud ako. Mayabang. Madalas gusto ko nate-test ang boyfriend ko kung mahal ba niya ako. At kapag alam kong mahal na mahal nila ako, adik ako. Gusto ko lagi ko nakikita yun extent ng pagmamahal na yun.
Gago ako.
Masarap sa pakiramdam kapag kaya nila gawin ang lahat para sa akin. Oo mali. Pero dati dun ko ibinabatay ang extent ng pagmamahal na ibibigay ko din in return.
Sigurista ako. Gusto ko makita ko muna na mahal mo ko bago ko ibigay sayo ang sarili ko. Pero kahit ganun ako dati at ewan ko lang kung pati ngayon, masasabi ko...nagmahal ako ng todo.
Mahal na mahal ko siya.
Nun mainit na ang pagtatalo namin...at hindi masunod ang gusto ko. Naghamon ako ng hiwalayan...
Nasabi ko na ba na mayabang nga ako?
Oo, ayun mayabang ko siyang hinamon...matiim kong inabangan ang isasagot ni Brian...kung ano magiging reaksyon nya sa mga katagang binitawan ko.
Natigilan siya.
"Mac, wag naman..."
"E ayaw mo di ba? o e di panindigan mo yan..." sagot ko sa knya, blanko ang ekspresyon ng mukha ko.
"hindi ko kaya..." namumula na mga mata niya nun.
Gusto ko ngumiti. Pero pinigilan ko. Tagumpay. Sabi ng isip ko. Narinig ko ang mga inaasahan kong kataga.
Pero dahil masyado nga akong obsessed...pinanindigan ko na ang lahat...gusto ko magmakaawa siya. Gusto ko sabihin niya sa kin kung gano niya ako kamahal.
Nakahiga ako sa sofa nun...nakaupo sa may paanan ko si Brian. Tahimik. Hindi nakibo. Nagpretend ako'ng nanonood ng TV.
"Mac...ano na...?" sinagi nya ang binti ko.
"Umuwi ka na. Lakad umalis ka na."
"Ayaw ko umalis na galit ka...wag ka naman ganyan oh..."
"Tapos na tayo. Lakad na. Ingat ka nalang, wag mo kalimutan isara ang pinto paglabas mo".
Tumitig siya sa akin. Kitang kita ko kung gaano unti unti tumulo ang mga luha niya. Tuloy-tuloy.Parang talon. Namumula na ilong niya.
"Wag mo ko iyakan. Baka pumasok si Tatay dito. Umayos ka nga!" mahinahon at madiin kong sabi.
Oo alam ko sasabihin nyo, walangya ako! Yeah I'm not proud of it.
"Umalis ka na". yan ang huli kong sinabi.
Suminga siya sa panyo niya at sinubukan patigilin ang pag iyak. Nagpapahid pa siya ng luha nun tumayo at saka tumingin sa akin. Lumabas na siya. Narinig ko ang pagsara ng pinto.
Nakaramdam ako ng matinding guilt. Sumobra ata ako. Pero nakalimutan ko sabihin sa inyo na ma-pride ako'ng tao. Gago nga ako nun e!
Getz nyo na ba?
Ilan minuto pa. Nag-aabang na ng jeep si Brian. Narinig ko ang boses ng tatay ko. Naririnig kong nag uusap sila saglit. Sa ilang buwan na nag stay si Brian sa amin, naging malapit na siya sa sis ko at sa tatay ko.
"Bakit hindi mo man lang ihinahatid ng sakay yun tao sa labas ha?" sabi ni tatay sa kin. "bakit parang naiyak yun? nag away ba kayo?" dagdag pa niya.
"basta". yun lang ang tugon ko.
"Ke-bait-bait nun batang yun, inaaway mo. wala na nga tumagal na kaibigan sa iyo e..." sabi pa nya saka lumabas sa may likod bahay.
Para naman akong natauhan bigla. Nagpanic ako. Pano kapag hindi na siya magmakaawa ulit? pano kung hindi na niya ako kulitin makipagbalikan sa knya? pano kung magsawa na siya sa pag-ugali kong imposible?
Mga tanong na kinatatakutan ko ang maaring maging sagot.
Wag kang gago Mac. Hiyaw ng isipan ko.
Nagpasya ako. Tumayo ako at tumakbo sa labas. Humihiling na sana hindi pa siya nakakasakay ng jeep.
"Brian! halika dito!" sigaw ko.
Pumasok siya sa bahay muli. Hinila ko papasok. Sa likod ng pintuan. Hinawakan ko ang mukha niya ng mga palad ko.
Hinalikan ko mga labi nya at sinabing "sorry...sorry... wag ka muna umalis..." saka ko siya muling siniil ng halik.
Hindi ko pinapakawalan ang mukha niya sa dalawa kong palad. Hinahalikan ko siya na parang wala ng bukas.
Gumanti siya ng halik. Mariin. Hinila ko siya papasok ng kwarto. Nasa labas lang si tatay. Magkalapat pa din ang mga labi namin. Dahan dahan ko siya hinubaran... inihiga sa kama...at saka dali-dali kong inalis ang lahat ng suot ko...saka muli siyang sinibasib ng halik...parang ayokong mawaglit sa katawan niya...gusto ko sa akin lang siya. Akin lang.
Para kaming nag aapoy pareho.
Para akong nadedemonyo.
Para akong mauubusan.
Mariin ang lahat ng haplos ko...nag iiwan ng marka sa maputi niyang balat.
Napapaungol si Brian sa pagkagat ko sa mapupula niyang dibdib. Napahawak siya sa ulo ko...naghahanap ng makakapitan...para siyang sasabog sa sarap....
Para akong rapist na nagmamadali...hayok...bigla ko siya itinagilid at pumuwesto ako sa may likuran niya...dahan-dahan...habang walang tigil sa pag niniig ang mga labi namin na tila uhaw. Halos magdugo ang mga labi niya sa diin ng bawat kagat at sipsip ko...
Napaungol siya nun lubusan ko na siyang mapasok...umuulos...naging mabilis ang bawat galaw ko....nagmamadali...
Sunibasib ko ng halik ang batok nya...mga tenga niya...habang madiin kong hawak ang kaliwa niyang dibdib mula sa likod....mapusok kami pareho nang sandaling yun. walang nagpapatalo...
Malalalim na ang bawat haplos...bawat ungos ko...bawat halik...nagmamadali...parang wala ng bukas...
Hanggang sa matapos ang digmaan ng aming mga katawan...saka ko siya niyakap ng mahigpit mula sa likod at isunubsob ang pagod at hinihingal kong mukha sa batok niya.
"mahal na mahal kita..." bulong ko bago tuluyan nakatulog na magkayakap.
Pagkalipas ng ilan buwan pa, naghiwalay kami ni Brian. Hindi na namin naayos this time. Malaki ang pagsisisi ko sa pagmamahal na pinabayaan at pinagsawalang bahala. Sa nakalipas na tatlong taon, nanatili kaming magkaibigan at sa bawat bakasyon ko sa Pilipinas. Lagi siyang andun. Nag-i-spend ng ilang araw makasama ako bago muling bumalik sa disyerto.
Listen to this amazing song. Been my favorite for a long time na...
Had an interesting conversation with my ex bf Brian last time on yahoo messenger. When I saw him online I immediately sent a message and said:
"Hi bhe...kakauwi ko lang..."
"Kumain ka na?" he asked
"Di pa, wala pa makain e, sana dito ka to cook for me"
"Bili ka nalang hehe"
"Ganda mo dun sa pic mo sa FB, nainlove na naman ako..." I teased
"OO naman! kumpara mo sa ex mo! LOL. Umamin ka na kasi! " he said confidently (I was laughing when I read that!)
"ke-kapal mo!haha. Wag ka na lalandi jan ha, akin ka na ulit..."
"Hmp, di mo kaya ako pinapansin nun nasa pinas ka! Ayan napala mo ngayon!" he added.
"Tanga! Ikaw kaya di nasagot sa mga messages ko." I accused
"Tanga ka! Alangan naman ipagsisiksikan ko sarili ko sayo!"
"Pag uwi ko sa June, i-date kita..." I promised.
"Naku, alam mo mas ok na tayo ng ganito. Pag naging tayo ulit, baka magkasira lang ulit tayo...'"
"E magtino ka kasi! Ikaw sumira sa relasyon kaya natin!" I laughed!
'"Hoy! hindi kaya! at saka Ok na tayo ng ganito tanga!"
"Ayaw!!! gusto ko akin ka ulit!" I insisted hehe.
"magtigil ka! Manlalaki ka lang!" he said which made me laughed too loud on an early morning!
"ako kaya pinaka-faithful na lalake sa mundo na nakikilala mo... :-)"
"naku ha! lokohin mo lang ako!"
"dali na tayo na ulit kasi..."
"maglalandi ka lang kaya jan noh pag naging tayo!"
"hoy hindi kaya! single ako kaya ok lang pero pag jowa na kita, syempre super seryoso na ko nun hehehe"
It was pleasant talking to him again. We remained friends after some time when we broke up for like 3 years ago. He celebrated his birthday last Feb 6, and napa-tambling ako sa message sa kanya ng sister ko sa facebook page niya:
To my ex-brother-in-law...have a happy happy birthday!hehehe. wish you all happiness...
Jusko ang kapatid ko umaariba sa pag-memessage! homaygad!
Its past midnight here and its really cold outside. I am sitting in my couch and listening to the sound of silence. Its really quiet tonight.
I didn't realize that I'm that lonely till now. Its been two months since I broke up with my last boyfriend. I didn't have time to mourn on that another failed relationship, I was so damn busy that I didn't have time to get the feeling of regret of losing him.
Next thing I knew, I already moved on and there's no pain left to remember. I couldn't even care to think. Being too f*ckin' busy was one hell of a great way to move on! LOL
And yeah, another failed relationship. I know.
Hay, what else is new right? If you were a follower of my blog you might have been thinking..."Mac really sucks on having a relationship longer than 4 months!" How many guys I've dated and broke up in the end. This blog is my witness on all of that.
Maybe its me. Yeah, I think maybe its me.
Did I give too much that I suffocated them? Or they just didn't love me like the way I thought they did?
All I wanna do is to love someone...
To give love and to experience love. I want to have that feeling of being cared for. That feeling of being significant. I want to live again.
I missed those hugs and kisses and sweet words and romance...
Many times I loved. Being loved...and ends up disappointed. Hurt. And lost. Whats keeping "it" to find me. I've been waiting and ready for a long time...
But no matter how many times I get down and hurt by this thing called love, I would never give up on LOVE. Its one of the greatest feelings in the world. Do you agree? hehehe.
I am single again, well, what else is new, that's what my sister and tons of my friends told me when they saw the changed status from "in a relationship to single" on my face book account.
"Why you have to break up with him now, you should have waited till he send his christmas gift to your nephew!"
Toink!!!
Oh di ba, worried sya na nawalan ng regalo mula kay clayton yun pamangkin ko! saya noh?
I wanna stitch up my sister's mouth for being so insensitive!LOL
I am glad i have many friends to cheer me up when they know Im going through tough times like this.
"Im sure you will find another guy in no time..."
Grrrrrr!
But I don't want to collect boyfriends after another... that's too tiring...I hope the guy that will come this time will be my someone for good...
Someone that could stay through tough times and still hang in there...I know Im not perfect, I also have my flaws, I am also struggling to be a better me, but I need someone who could stay with me no matter what... I think that's the essence of true love.
I always feel envious with guys who could stay for many years and still remains happy, that's what I want for my self...
So, maybe for now, this christmas, I have to be in the company of my friends and wait till that special someone comes along and bring me happiness once again...
Who knows, one day he will come knocking on my door and swept me off my feet!hehehe
Every song and every movie always ends Every opportunity passed by and never comes back again. Every morning turned into afternoon and ends at night. Every performance no matter how good it was Always ends with a bow and curtains closing....
As the words of this song summarized how I deeply felt for you, I'm afraid I would never hear you'll sing this back to me:
When the evening shadows And the stars appears And there is no one there To dry your tears I could hold you For a millions years To make you feel my love...
I could make you happy Make your dreams come true Nothing that I wouldn't do Go the ends of the earth for you To make you feel my love
Why is it that when you love, you'll get pain, you'll get disappointment, and I got tons of it. Maybe, I just got tired of understanding, got tired of waiting, got tired of loving you...
I could not continue going on like this. We could not continue anymore. I guess, this is the end of the road for us. I wish you well and happiness.
I just hope God could give me strength to get over you and wish I could eventually put back the broken pieces of my heart and glued it together :-)
Clayton still managed to sent me these shirts even though we are on a time off...its been 5 days now and we haven't talk or exchange a single message toward each other since.
I'm not mad anymore, actually I was not really that mad at him. Surprised maybe. Surprised with what I have found out I guess. He told me he never dated or cheated on me. That it was just a simple thing out of boredom. In my heart I want to believe him. And I did.
Maybe because I know Clayton is good guy.
I hope.
But out of respect with my self, and to teach him a lesson, I asked for a cool off. Because I'm supposed to get mad. Right?
There are two shirts he sent me. This one has a print that says: Single. Maybe he wanted me to choose between the two. But I'm still thinking if this would be my love life status from now on...
After a careful thought... finally, I listened to my heart and decided to wear the other shirt...
We need some time off. I told him. To think. To see if I could still trust him. But one thing is sure. I still love him.
Why do we always hurt the ones we love?
"Mahal na mahal kita...nagkamali ako, oo admitted ko yun...alam ko ang feeling ng mawalan, at ayoko na maulit yun. Siguro sa cool off na to, papayag ako...pinukol na din ako ng sarili kong bato sa ulo. Pero sana, mahanap mo sa puso mo yung mapatawad ako at ituloy yung kung saan tayo mapuputol. Kasi i love you. And i mean it."
(I love you so much...I know its my fault, I wont deny it...I know how it feels to lose someone, and I don't want that to happen again. I may have agreed on this time off, but i do hope that you could find in your heart to forgive me. Because I love you. and I mean it.)
I came home from a night shift, and EDC text me good morning, today marked our 2oth day as boyfriends, yeah, a long distance relationship. So far we are surviving, sms, calls, chats, and web cams. Too many plans are made, we were both excited this coming July where we could be united when I get my yearly vacation.
As usual we did chat, usual how are you's and I love you's, I told him I'm having tortang talong for breakfast, until sweet conversation turned sour!and spicy too!LOL. I was surprised that I had so much to say, and him as well, we are definitely fighting. My angel that was so gentle became a lion, we threw hurtful words towards each other.
"you don't love me the way I love you" I said
"nah, you don't love me the way I love you!' he snapped.
"you don't appreciate the things that I do. OK. I'm done..." he continued
" you don't have the initiative to do normal bf usually does..." ---me
"because you cant wait for me to do it!"--EDC
I wont go into details other things we said. We are both convinced that its not working. He said we have completely different views about relationship. I said, because you don't wanna meet halfway. I'm trying to reach him but he was so confined with his own ideas of things. He don't wanna give my ideas a try.
"You're childish Mac, grow up. You're expecting too much" He said. I cant believe he said that! That moron! I was hurt. In respond I typed these words to get back at him:
"Yeah maybe this really is a mistake. We just don't click." yeah I knew it hurt him so bad. One thing for sure at that moment, I was totally turned off and about to say the magic words: Its over. I'm just waiting for the right time.
"So its over?" he asked. I felt his insecurity in that question. Should I say it now? My mind's saying 'yes, do it'. I typed these: Maybe it should be better if we stay friends. He said if that's what I want, its OK with him.
"I would miss you, you take good care of yourself 'ayt?" my parting words. There was a pause in him I thought he's already gone on the other end. Until he sent another message:
"I asked you if you are sure about this (our relationship) from the very start. You said you are. I also asked you we would encounter many trials, and you said, you can do it, you are very sure...but how come you're the one giving up?"
Those words almost killed me. I felt like he became a kid, a kid being ignored, a kid being so hopeless...I just wanna come where he was and hug him...
Until he sent me a draft of his blog entry that he wasn't able to finish yet. I almost cried when I read them. It felt so sincere and loving. I sighed....
"Let's just think this through, maybe you're not ready for this yet..." I composed my self and said. "I will always be here, loving you. I will be loving you on this far side of the world until you're ready..."
"You made me cry...I am ready Mac, but please try to understand that Im slowly building up myself again, picking up the pieces, I dont wanna feel the pain anymore, if I would have that kind of pain again, like what's happening between us now, I might not able to stand it..." he said.
I told him that we should think, and enough with the fighting already.
He typed :"So, we're over, right?
"tell me what do you want?"--me
A pause again.
"I want you to be with me, you're the only one I have left...you're the only I trust, you're the only one I dreamed of..." he said.
Juice ko di ko kinaya yun...!bumigay ako mga 'neng...LOL. mahal ko siya waaah!
I told him we should relax first and have a breather and think all through what has been said, that we would talk soon.
"Is this our last chat? Will I ever talk to you again?" him
"No, i love you so much that it aches..."me
"I love you so much that I dont care even if its aches..."
This was our exact conversation in tagalog before we said goodbye, sorry to my foreign readers hehe.
"Di ko tuloy natapos tong tortang talong ko...kaw kasi! (now I wasn't able to finish my breakfast, its your fault!)" I said instead, enough of the dramatics already.
"Gago ka Mac! Wag mo ko iiwan, mahal na mahal kita! (Damn you Mac! Dont ever leave me, I love you so much)" he replied, I knew the tension was over and I smiled with his words typical SIGA attitude of him. "Im sorry for all my shortcoming"
"I love you too, umayos ka kasi!" --me
"Kakagatin kita diyan e! mag sorry ka din ngayon na!"--him
"ok sorry na."-- me
"Galing sa ilong! Yun sincere naman, isa...dalawa..." he jokingly threatened me if I dont apologize hehe. "tatapukin kita jan, mag sorry ka din sakin"
"mahal na mahal kita, wag ka na nga magdrama at mag inarte diyan, tama na ang emote, puyat ka lang kaya ka ganyan..."he continued.
"Hindi ako maarte noh, kasi manhid ka"--me
"Kasi nga na pe-preempt mo yun mga balak ko, nawawala diskarte ko"--EDC
"E bilisan mo noh!"-- me
"mag antay ka kasi, ikaw din dami aali-aligid sakin.."--EDC
"Aba subukan mo lang tsi-tsinelasin kita diyan gusto mo???"--me
Sigh, I dont know why I love him inspite of this...Up to now I dont know what just happened, I was so sure I wanna break up with him earlier and turned out we're still together afterall! haha.
I just laughed so loud in my room. Maybe I am really crazy! Nyahaha!
For all those times you were with me For all the good laughs and fun moments For all the foods especially the pizzas!hehe For the times you brought me to the supermarket
For all the great pleasures!LOL!!! For all the great chats we had For making my boring days a little exciting For all of this,Thank you.
As we come to the part where we realized That its not working out... That its not possible for us... That everything will be better if we remain... Just friends.
I remembered the song with lyrics like: "When i tell you goodbye,it doesn't mean forever..." Ewwwwwww,so cheesy!
I will surely miss you I will surely be sad...and depressed Well, for an hour maybe!LOL Take care Mr.Italian Guy.
Anyway!To raise my spirit high I bought a new phone! The Nokia N97 Now, I'm so much into it! my new toy!hehe kinakarirkotalagaang manual!
