Showing posts with label nursing. Show all posts
Showing posts with label nursing. Show all posts
March 15, 2013
Panadol
Bilang OFW una ko agad napansin nung mag umpisa ako mag work sa hospital na kasalukuyan kong pinagta-trabahuhan ay ang populasyon ng mga PANA (indyano) minsan tawag ko sa kanila: PANADOL. Kelangan kasi may code para di nila alam na sila ang pinag uusapan. Nag ugat ang word na Pana sa kantang: Indian-Pana-Kakana-Kana. Kinanta mo noh? LOL ewan if sinong pinoy nakaimbento niyan pero yan na ang inabot ko so keri na.
Mas madami sila kesa sa aming mga Pinoy. At kapansin pansin ang kakaiba nilang ugali.There's something odd about them. Madalas maiirita ka sa kanila. Minsan pinapatulan ko pero minsan dine-deadma ko nalang, kasi parang balewala sa kanila e. Talagang matigas na lang ata mga mukha nila. LOL
Ang dugyot din nila sa pag care sa patients nila. Bara-bara. Burara. At walang care! jusmiyo. Wala naman ako galit sa majority ng populasyon nila. Ito lang ay mga nao-obserbahan ko sa ilang taon ko ng pag work sa hospital ICU kasama sila. Marami din naman mababait at kasundo ko.
Mas napapansin ko ang kakaiba nilang ugali sa mga Pinoy nurses. Sa department kasi namin puro kami Pinoy so OK kami. At di nila kami napapakialaman.
Naaawa ako sa mga kababayan nating Nurses dahil dehado sila. Mas marami kasi sa kanila ang Pana kesa Pinoy sa ICU. At halos lahat ng Head Nurse or Nurse-in-charge e Pana! So matatapang sila lalo kasi nasa pwesto sila. Kaya naman napapagtulungan nila ang mga kalahi natin.
Andiyang pagbawalan silang makipag usap sa kapwa pinoy or kahit sa aming mga therapist kapag nasa patient kami at nagra-rounds. Pero wag ka, pag sila sila naman na kapwa Pana ay hindi bawal.
Andiyan pang pagkaisahan nila yun isang Pinay na wag tulungan kapag di nila kasundo kapag oras ng admission. Pero kapag kababayan nila at di tinulungan ng Pinoy nurse galit na galit sila at nagsusumbong agad sa Bisor nila na kesyo tamad si ganito-si-ganire. Kairita much.
Andiyan pang kapag may pagkakamali ang pinoy ay agad agad nila ito papagalitan at isusumbong sa bisor at kapag sila sila naman ay nagtatakpanan sila ng pagkakamali ng isa.
Madalas pa nga kapag sobrang sick ang patient asahan mong sa pinoy nurse nila agad yun i-a-assign dahil ayaw nila ma-toxic ng todo sa work loads.
Lahat yan nakikita namin. Madalas din na hinaing ng mga nurses dahil karamihan naman ng Pinoy nurses sa ICU ay kaibigan ko kaya di maiwasan di makapag kwentuhan ang mga ganitong bagay.
Pero kakaiba ang kwento ng kaibigan kong si Belle. Kasama ko siya manood ng sine nun isang araw hehe. Maayos magtrabaho si Belle at wala mairereklamo sa knya ang mga pasyente niya. Annulled na ang kasal niya sa asawa niya sa Pinas. Kaya naman free siya makipag boyfriend kahit sino na gusto nya. May fina-follow up siya na paper sa head nurse niya about work. Pero tuwing pupunta siya sa office nito ay binabalewala lang. Nakakailan balik na siya pero wala pa din. Nakapending lang sa opisina nito at di inaasikaso. Kaya naman makaraan ang ilang linggo ay sa HRD na siya nag follow up.
Nakarating ngayon sa Head Nurse at Director ng Nursing na nagsu-sumbong siya umano sa HRD. Ipinatawag siya ng dalawang bruhang Pana sa opisina nito at sinabon sabon na may kasama pang kula. Bakit daw bina-bypass sila at sa HRD agad tumuloy si Belle.
Ayaw daw tumanggap ng paliwanag nya ang mga bruha. Sinigaw-sigawan siya at kung ano ano daw masasakit na salita sinabi sa knya. Galit na galit daw si direktor na pati personal niyang buhay ay isinasali na. Kesyo napakalandi daw niya at may asawa daw siyang tao ay nakikipag landian at nakikipag nobyo siya dito. Samantalang di nila alam na annulled na kasal ni Belle noon pa.
Napaiyak na lang daw siya sa mga sinasabi sa knya. Naiimagine ko siya na pinagtutulungan nung dalawang Pana sa saradong opisina. Hanggang sa lumabas ng opisina ng Head nurse na umiiyak pa din. Bumalik si Belle sa pasyente nya na mugto ang mga mata at pinipigil ang hikbi.
Na siya namang napansin ng Katari niyang patient and relatives. Worried na worried daw ang mga ito sa nakikitang bigat ng kalooban ni Belle. Pero sinabi nalang niya na OK lang siya at don't worry about her.
Dito sa bansang ito, ang salita ng Katari ay katumbas ng ginto. Kapag may sinabi sila susundin mo kung ayaw mo mapauwi at ma-deport. Subukan mo sila labanan sa korte sure na sure na ikaw pa din ang talo kahit sila talaga ang may sala kahit napakakas ng ebidensya mo. LOL.
Kinausap ng mga relatives na ito ang isa sa pinakamataas ang katungkulan sa hospital. Sinabi na may problema daw ang nurse nila at sila ay nag aalala sa kalagayan ni Belle. Kilala na daw kasi nila si Belle dahil ilang araw na niyang hinahandle ang pasyente nila. Naging mabuti diumano si Belle sa kanila kaya naman gusto nila siya tulungan.
Dahil dito, nakarating sa HRD ang sitwasyon hanggang sa magsagawa sila ng imbestigasyon. Ito ay isang kaso ng BULLYING. Dito sa medical corporation namin, mahigpit na ipinagbabawal ang bullying. Kaya naman si Director ng Nursing ay agad na pinatalsik sa trabaho. Pero abswelto si Head Nurse. Nakiusap si director na wag muna siya agad agad alisin sa trabaho dahil may binabayaran pa daw itong utang sa bangko.
Pinagbigyan naman siya ng Personnel kaya naman sa medical records siya itinapon bilang taga file ng mga dokumento. From top to bottom ang ending ng bruhilda. E ano na siya now. Kaloka. Ito ay story of triumph para sa kaibigan kong si Belle.
Isang lesson sa lahat nang nasa pwesto dito na mag ingat sa mga kilos at ayusin ang trabaho at wag mang bully hehe. Ang karma andiyan lang. And she's a beach este bitch pala. Chos!
Labels:
Belle,
ICU,
nurse,
nursing,
ofw,
overseas worker,
pana,
panadol,
pinoy nurse
September 17, 2012
Prowdli-Pinoy

Nakakaproud na madaming Pinoy dito sa middle east na uber successful. May certain hierarchy kasi sa hospital. Well, kahit san naman ata, pero since buhay ospital ang alam ko, dito nalang example ko hehe.
Sanay na kong makakita ng pinoy nurses, andaming pinoy dito, para ka lang nasa pinas, pero singdami din namin ang mga Pana-dol (indian). Nakakatuwa lang na may mga kababayan tayo na ang taas ng katungkulan sa hospital. May mga sarili pa silang offices. Galing!
Yun iba sa kanila Nursing House supervisor, hinahandle nila buong hospital at sa kanila ang rereport ang mga head nurses on every department. Naiimagine ko kung magkano sahod nila! Grabe wala sigurong binatbat ang kinikita ko kompara sa kanila hahaha!
At madami din naman na head nurses na pinoy. Imagine under nila ang ibang lahi. Lalo na kapag ang gagaling nila kapag sobrang pressured ang sitwasyon and they handled it so well.
Proud na proud ako makakita ng ganun. Sa department namin, Pana-dol ang chief! well, sana soon may mag handle sa amin na pinoy naman. Para mas cool!
Ako ok na ko sa posisyon ko now! at sana tumaas ng konti sahod! hahaha e kasi naman habang tumataas ng kita mo nag iiba din ang lifestyles! hay naku! dati naman kasya na sa akin ang kita ko sa pinas nun a! bat ngayon kulang na kulang pa! LOL
Pwera biro, madami kasi akong obligations sa pinas now. Bumi-breadwinner ang peg ko ngayon e.
Pero sa ibang banda, may mga kababayan din naman tayo na nasa pinakababang lebel ng hospital. Sila yun mga nasa housekeeping. Napag alaman ko na halos nasa sampung libong piso lang sahod nila, hindi pa libre ang pagkain. Ang baba pa ng overtime pay nila!
Grabe naman!
Kaya minsan kapag naglilinis sila ng office namin, andun na abutan namin sila ng extra food or some stuffs. Sa hirap kasi ng buhay sa pinas, napilitan sila mag tiis ng kapiranggot na sahod, atleast daw dito, regular silang may kikitain at tax free naman daw.
Pero anyway, bilib ako sa kanila!
October 14, 2011
Naging Gago Ka Na Ba?

Naranasan mo na bang iyakan ang isang tao sa takot na iiwan ka na niya? Alam mo ba kung gaano kasakit yun ganun pakiramdam?
Naranasan mo na bang magsisi at humiling sa diyos na ibalik niya yun pagmamahal na nawala sa yo?
Marahil yun iba... at marahil, marami din sa atin, hindi pa...
Hindi pa ako umiyak sa mga naging boyfriend ko ...
Pero si Brian noon...
Nun magkarelasyon pa kami...
Halos mahulog ang puso ko nun makita ko ang mga luha na tuloy-tuloy na tumulo sa mga mata nya nun araw na yun. Siyam na buwan tumagal ang relasyon namin 3 years ago.
Gaya ng dati, sa bahay namin ng spend ng weekend nya si Brian. Biyernes ng gabi darating siya dito sa amin sa Laguna. Ganito ang set up namin for the past months mula nun maging magboyfriend kami at mula nun ipakilala ko siya sa family ko. Kapag hindi siya dumarating ng Biyernes, magtataka ang tatay ko, magtatanung ang sister.
Baka inaway mo na naman! yan ang madalas paratang nila sa akin.
Mahal ko siya at mahal nya ako.
Matagal ko ipinagdasal na magkaroon nang ka-partner na mamahalin ako. Nagpaka faithful ako sa kanya.
Hindi ako nagtaksil. Hindi ako nanlalake....lalong hindi ako nambabae...charot! Takot ako sa karma. Naniniwala kasi ako na kapag may ginawa kang kabalbalan sa iba, nanloko ka ng kapwa mo...asahan mo, kung hindi man ngayon, darating ang araw...lolokohin ka din...pagtataksilan ka din...ng doble-doble'ng sakit na ibinigay mo sa taong ginawan mo ng di maganda.
Nasa living room kami ng bahay namin. Kami lang ang tao sa bahay. Pabalik na siya ng Manila nun kasi lunes na kinabukasan, nag aaral pa siya ng Nursing. Masaya ang kwentuhan hanggang sa gaya ng ibang couple, may pinagtalunan kami.
Nauwi sa away. Dominante ako..ayaw ko nagpapatalo sa diskusyunan....submissive si Brian. Pero matigas ang ulo niya. Mainitin ang ulo ko.
Proud ako. Mayabang. Madalas gusto ko nate-test ang boyfriend ko kung mahal ba niya ako. At kapag alam kong mahal na mahal nila ako, adik ako. Gusto ko lagi ko nakikita yun extent ng pagmamahal na yun.
Gago ako.
Masarap sa pakiramdam kapag kaya nila gawin ang lahat para sa akin. Oo mali. Pero dati dun ko ibinabatay ang extent ng pagmamahal na ibibigay ko din in return.
Sigurista ako. Gusto ko makita ko muna na mahal mo ko bago ko ibigay sayo ang sarili ko. Pero kahit ganun ako dati at ewan ko lang kung pati ngayon, masasabi ko...nagmahal ako ng todo.
Mahal na mahal ko siya.
Nun mainit na ang pagtatalo namin...at hindi masunod ang gusto ko. Naghamon ako ng hiwalayan...
Nasabi ko na ba na mayabang nga ako?
Oo, ayun mayabang ko siyang hinamon...matiim kong inabangan ang isasagot ni Brian...kung ano magiging reaksyon nya sa mga katagang binitawan ko.
Natigilan siya.
"Mac, wag naman..."
"E ayaw mo di ba? o e di panindigan mo yan..." sagot ko sa knya, blanko ang ekspresyon ng mukha ko.
"hindi ko kaya..." namumula na mga mata niya nun.
Gusto ko ngumiti. Pero pinigilan ko. Tagumpay. Sabi ng isip ko. Narinig ko ang mga inaasahan kong kataga.
Pero dahil masyado nga akong obsessed...pinanindigan ko na ang lahat...gusto ko magmakaawa siya. Gusto ko sabihin niya sa kin kung gano niya ako kamahal.
Nakahiga ako sa sofa nun...nakaupo sa may paanan ko si Brian. Tahimik. Hindi nakibo. Nagpretend ako'ng nanonood ng TV.
"Mac...ano na...?" sinagi nya ang binti ko.
"Umuwi ka na. Lakad umalis ka na."
"Ayaw ko umalis na galit ka...wag ka naman ganyan oh..."
"Tapos na tayo. Lakad na. Ingat ka nalang, wag mo kalimutan isara ang pinto paglabas mo".
Tumitig siya sa akin. Kitang kita ko kung gaano unti unti tumulo ang mga luha niya. Tuloy-tuloy.Parang talon. Namumula na ilong niya.
"Wag mo ko iyakan. Baka pumasok si Tatay dito. Umayos ka nga!" mahinahon at madiin kong sabi.
Oo alam ko sasabihin nyo, walangya ako!
Yeah I'm not proud of it.
"Umalis ka na". yan ang huli kong sinabi.
Suminga siya sa panyo niya at sinubukan patigilin ang pag iyak. Nagpapahid pa siya ng luha nun tumayo at saka tumingin sa akin. Lumabas na siya. Narinig ko ang pagsara ng pinto.
Nakaramdam ako ng matinding guilt. Sumobra ata ako. Pero nakalimutan ko sabihin sa inyo na ma-pride ako'ng tao. Gago nga ako nun e!
Getz nyo na ba?
Ilan minuto pa. Nag-aabang na ng jeep si Brian. Narinig ko ang boses ng tatay ko. Naririnig kong nag uusap sila saglit. Sa ilang buwan na nag stay si Brian sa amin, naging malapit na siya sa sis ko at sa tatay ko.
"Bakit hindi mo man lang ihinahatid ng sakay yun tao sa labas ha?" sabi ni tatay sa kin. "bakit parang naiyak yun? nag away ba kayo?" dagdag pa niya.
"basta". yun lang ang tugon ko.
"Ke-bait-bait nun batang yun, inaaway mo. wala na nga tumagal na kaibigan sa iyo e..." sabi pa nya saka lumabas sa may likod bahay.
Para naman akong natauhan bigla. Nagpanic ako. Pano kapag hindi na siya magmakaawa ulit? pano kung hindi na niya ako kulitin makipagbalikan sa knya? pano kung magsawa na siya sa pag-ugali kong imposible?
Mga tanong na kinatatakutan ko ang maaring maging sagot.
Wag kang gago Mac. Hiyaw ng isipan ko.
Nagpasya ako. Tumayo ako at tumakbo sa labas. Humihiling na sana hindi pa siya nakakasakay ng jeep.
"Brian! halika dito!" sigaw ko.
Pumasok siya sa bahay muli. Hinila ko papasok. Sa likod ng pintuan. Hinawakan ko ang mukha niya ng mga palad ko.
Hinalikan ko mga labi nya at sinabing "sorry...sorry... wag ka muna umalis..." saka ko siya muling siniil ng halik.
Hindi ko pinapakawalan ang mukha niya sa dalawa kong palad. Hinahalikan ko siya na parang wala ng bukas.
Gumanti siya ng halik. Mariin. Hinila ko siya papasok ng kwarto. Nasa labas lang si tatay. Magkalapat pa din ang mga labi namin. Dahan dahan ko siya hinubaran... inihiga sa kama...at saka dali-dali kong inalis ang lahat ng suot ko...saka muli siyang sinibasib ng halik...parang ayokong mawaglit sa katawan niya...gusto ko sa akin lang siya. Akin lang.
Para kaming nag aapoy pareho.
Para akong nadedemonyo.
Para akong mauubusan.
Mariin ang lahat ng haplos ko...nag iiwan ng marka sa maputi niyang balat.
Napapaungol si Brian sa pagkagat ko sa mapupula niyang dibdib. Napahawak siya sa ulo ko...naghahanap ng makakapitan...para siyang sasabog sa sarap....
Para akong rapist na nagmamadali...hayok...bigla ko siya itinagilid at pumuwesto ako sa may likuran niya...dahan-dahan...habang walang tigil sa pag niniig ang mga labi namin na tila uhaw. Halos magdugo ang mga labi niya sa diin ng bawat kagat at sipsip ko...
Napaungol siya nun lubusan ko na siyang mapasok...umuulos...naging mabilis ang bawat galaw ko....nagmamadali...
Sunibasib ko ng halik ang batok nya...mga tenga niya...habang madiin kong hawak ang kaliwa niyang dibdib mula sa likod....mapusok kami pareho nang sandaling yun. walang nagpapatalo...
Malalalim na ang bawat haplos...bawat ungos ko...bawat halik...nagmamadali...parang wala ng bukas...
Hanggang sa matapos ang digmaan ng aming mga katawan...saka ko siya niyakap ng mahigpit mula sa likod at isunubsob ang pagod at hinihingal kong mukha sa batok niya.
"mahal na mahal kita..." bulong ko bago tuluyan nakatulog na magkayakap.
Pagkalipas ng ilan buwan pa, naghiwalay kami ni Brian. Hindi na namin naayos this time. Malaki ang pagsisisi ko sa pagmamahal na pinabayaan at pinagsawalang bahala. Sa nakalipas na tatlong taon, nanatili kaming magkaibigan at sa bawat bakasyon ko sa Pilipinas. Lagi siyang andun. Nag-i-spend ng ilang araw makasama ako bago muling bumalik sa disyerto.
Listen to this amazing song. Been my favorite for a long time na...
Labels:
anal sex,
break up,
brian,
ex boyfriend,
gago,
gay sex,
iyakan,
magsisi,
memories of old fling,
nursing
Subscribe to:
Posts (Atom)