Showing posts with label relationships. Show all posts
Showing posts with label relationships. Show all posts

February 17, 2015

PebreroKatorse.



Naalimpungatan ako sa tunog ng bumukas na pinto sa kwarto ko, madilim ang paligid at hindi ko alam kung anong oras na. Basta nahiga ako kaninang umaga ng alas diyes dahil from night shift ako.

Kahit hindi pa fully dilat ang mata ko alam ko na kung sino ang nag mamay ari ng aninong lumalakad sa room ko.

Hanggang sa lumundo ang kabilang gilid ng kama ko, nagdilat akong muli ng mata at nakita ko si Jojo.

"hi mahal..." pabulong niyang sabi.

"anong oras na ba?" inaantok pang tanong ko.

"Alas singko na mahal ko.." sagot niya sabay yakap mula sa likod ko at naghanda para matulog sa tabi ko.

Ganito gawain niya. Mula sa work, didiretso sa bahay ko dahil may sarili na din siyang susi na ayaw na niyang isoli sa kin. LOL

Halos one week na siya na sa unit ko nauwi mula nun bumalik ako galing Amerika. (na kwento ko sa inyo soon hihihi)

Nauna pa siyang naghilik kesa sa akin. Napakagaling di ba? parang sasakyan pa namang ayaw mag start ang hilik niya. Grrrr. Buti nalang may nadiskubre akong super effective na ear plugs mula sa Daizo, kaya nakakatulog na ko kahit naghihilik siya. Dati kasi kelangan ko pa siya patulugin sa inflatable bed.

Madali na din ako nakatulog dahil sa puyat sa shift ko. Hanggang gisingin kami ng alarm clock nun alas diyes ng gabi. Kehaba pala ng naitulog namin. Jusme. 12hrs ata ang tulog ko. Bawing bawi. Off ko din kasi today.

Yumakap at sumubsob pa si Jojo sa kili kili ko imbes na bumangon, habit na niya yun. Gigil siya sa kili kili ko. LOL weird noh?

Ayaw pa niyang bumangon at todo higpit lalo ang yakap sa kin. Nagpipilit na ko kumawala mula sa katawan niya. Gutom na kasi ako. Huli kong kain ay alas otso ata ng umaga . E alas diyes na ng gabi. Kamusta naman yun.

At last ay nakatakas ako mula sa kanya kaya dali dali na akong bumangon at nagbukas ng ilaw. "bumangon ka na oy" sabi ko pa bago ako tumungo sa banyo para mag mumug at hilamos.

Paglabas ko ng banyo:

"Happy Valentines Mahal ko!!!!" salubong niyang greetings sa akin. May dala dala siyang bouquet of flowers na iniaabot sa akin.

Nabigla ako. Nawala tuloy ang aantok antok ko pang diwa. Pagkatapos ay napalitan ng saya. Muntik na ko mapaluha. Hahaha

First time may mag bigay ng bulaklak kasi sa akin. Jusme. Gurl na gurl naman peg ko. chosssss

I feel so special and loved.

Speechless ako at first. Then kinuha ko ang flowers at hinalikan niya ako sa labi.



"happy valentines day mahal ko. Happy ka?" tanong niya habang yakap yakap ako ng mahigpit.

"kow sana pagkain nalang dala mo!" biro ko pa hehe "happy valentine's day din Mahal".

"meron kaya akong dalang KFC chicken hihihihi" ganting sagot niya at meron nga pala talagang manok na dala si Mokong paglingon ko sa table.

Kahit hindi kami nakapag date sa labas dahil pareho kaming antukin ay OK na din na pinagsasaluhan namin ang simpleng food na dala niya. Ang pinaimportante ay magkasama namin itong sinecelebrate. Kahit gano pa kapayak at san man kami andun.

*wink*


January 27, 2012

Un-End


Nothing is permanent in this lifetime. No matter how much effort we've put into it...we could prolong the moment and enjoy it...but sometime soon it will be gone.

Just like a good movie.

It will end.

We all die. No one lives forever.

Just like how a good conversation with someone so special over a cup of coffee would end.

Just like every sunrise and sunset...just like every good things, every happy moments, even every sorrows and sufferings...they all come to an end. Somehow.

Just like how a plant grows and a fruit emerged and you tasted its goodness. It will give you that fruit over and over again till it get tired and weary. Sometime soon that plant will die.

Just like every phone calls. Just like a good chat. Just like a great date or time with someone ends.

Today you're here and tomorrow you'll be gone too. Just like the others. Wish I could have all the powers to prevent all of this from happening...I wish I could re-do everything and eliminate the endings.

How I wish to be stucked in this moment and won't allow you to get out and stay with me till we get tired and weary and old too.

But reality sucks.

Everything ends.

Everybody hurts.

Everybody leaves.