Kay Mother Lily..... Charrrrr!

Lahat tayo may kanya kanyang story about our own mothers. Mayroong sad, mayroon mga nakakatawa, bitter sweet memories. Since its mother's day I'll dedicate this day, this space, to my own mother.

Andami kong memories of her, pero buhay pa mom ko ha! mabuti nang malinaw. LOL

Naalala ko pa nun 7 or 8 years old ata ako nun, nagbibihis yun mom ko sa harap ko, wala siya paki kahit nakikita ko dibdib niya. wala naman ako malisya noon hihi.

Dahil medyo malaki naman kinikita ng tatay ko noon sa saudi, kapag malapit na ang school year bitbit kami ni Nanay papunta ng SM makati para mamili ng school supplies. Ang haggard lang nun mga panahong yun kasi yun lang ang branch na pinakamalapit sa laguna. lol naaalala ko kasi kung paano kami matiyagang kalong ni nanay sa jeep habang andami naming bitbit na plastic bags. at effort yun layo nun ha!
        
Tapos may karinderya mom ko nun, ang galing ko lang mangupit dun sa lagayan niya ng pera. Alam ko alam nyang nakupit ako pero deadma lang siya :-)

Ang sakit din mangurot ni mother sa tagiliran ko kapag may ginagawa akong hindi nya ikinakatuwa. As in parang tuklap ang balat ko sa sakit. Mahaba pa naman mga kuko niya noon na laging may matitingkad na kulay. Oo kikay kasi nanay ko.

Naalala ko pa na ayaw na ayaw niya naglalaba. Gawin na daw niya lahat wag lang maglaba. Pero the best magluto si nanay. Lalo na yung hamonado at menudo. As in! nakakamiss tuloyyyy!

Masarap din siya gumawa ng leche flan. perfect texture yun ha! natatawa ako kapag naalala ko kung paano namin daliriin at dilaang magkapatid yun mga lata ng condensed milk ng alaska noon kapag nagawa siya nito. sarap kaya! till now nabili ako ng condensed milk, itatapon ko laman tapos saidin ko lang yun nasa lata. charrrr

E yung nagpatuli ako si Nanay din kasama ko sa clinic ng doktor! LOL pero ako naman mag isa nalang nag langgas nun may pinakuluan ng dahon ng bayabas hahaha!

Tapos tuwing mananaginip ako ng masama tatawagin ko siya from my room kasi plywood na manipis lang division ng rooms ng bahay namin noon e, sasabihin lang niya: wala yan...tulog ka na...dito lang ako.

Hindi ko din makalimutan ang smile sa face nya nung ibinalita ko sa knya na first honor ako sa klase namin nun grade 5 ako at sinabi ko sa knyang kelangan niya sumama sa recognition day namin. Nagpa kulot pa siya nun. yun parang kay Tina Turner. Lol

Pinakamasakit siguro na naibigay ko sa nanay ko noon e nun hindi ako pinag martsa ng dean namin nun college graduation ko kasi hindi kami naka take ng revalida exam dahil sa napakawalang kwentang dahilan. Umuwi pa yung mom ko nun just for my graduation. Ramdam ko yun disappointment nya...Nakapasa naman ako kaya lang hindi ako pinag martsa. For a mother na nagsakripisyo ng ilang taon sa abroad para mapag aral ang anak, alam ko pangarap niyang makasama ko sa aking pag opisyal na pagtatapos.

Hinayupak kasi talaga yun dean namin! tseh! ewan if nakuha na niya karma nya. charr.

Kaya to my mom, salamat sa lahat ng mga sakripisyo mo, salamat sa lahat ng pang unawa at pagmamahal. Mag four years na tayong di nagkikita. Pero alam kong alam mo na ginagawa ko ang lahat with all my power para matuloy na ang ating family reunion this coming November. Excited na ko ipasyal ka at iparamdam na special ka sa amin. Konting tiis pa mother :-)

Sa Tokador Ni Lola

 Grade two palang ako, alam ko ng may kakaiba sa sarili ko. Hindi ko pa ma-identify agad nun mga panahon na yun na bakla pala tawag nila dun. Nagagalit pa nga ako kapag binibiro nila akong "malambot".

Madalas na sa bahay ng lolo at lola ko kami iniiwan ng parents ko kapag may lakad sila dahil wala magbabantay sa amin. Natatandaan ko pa ang sinaunang bahay ng mga Lola ko. Yun may up and down at may malalaking bintana na yari sa kapis. Old style house. Spanish era ganyan.Tabi tabi mga bahay sa compound na yun na may same style.

Kapag namintana ka nga ay kitang kita mo na kung ano ginagawa ng kapitbahay mo dahil ganun din kalalaki ang mga bintana nila. Presko ng hangin, masarap mag siesta hehe. Magkatabi ang bahay ng lola ko at ng kapatid nya na lola ko din. Syempre! LOL

Umakyat ako sa itaas na bahagi ng bahay nun magsawa maglaro ng lutu-lutuan sa pinsan ko, may malaking tokador dun na may malaki ring salamin. Tinitigan ko ang aking sarili.

Baklita.

Chos!

Baklita ako nun kasi 8 years old palang ako di ba? haha. Nakita kong may polbo ang lola ko...Naglagay ako sa mukha gaya ng ginagawa nya. Pinahid ko sa mukha ko. Napakapal, mukha akong aswang...binawasan ko. Dapat pala light na light lang ganyan.

May nakita din akong lipistik...di ko alam kung kay lola din ito. kasi ambisyosa naman si lola if pulang pula masyado leps nya davah! baka maulol si lolo! biro lang!hehehe

Pero baka sa isa sa mga tita ko. Naisip ko. Ginaya ko kung paano ko makita maglagay si nanay. Pinagdikit ko din ang mga labi ko para magpantay ang pagkakapula.

Shet! Gandah ko!

Sabi ko sa sarili ko.

Nakakita din ako ng pulseras na yari sa plastik. May dugtungan ito kaya maari mong ibuka kapag hindi magkasya at malaki ang braso mo. Pero iba nasa isipan kong gwin dito. Inilagay ko sa magkabilang tenga ko ang mga pulseras. Inipit ko sa tenga ko para mag mukhang hikaw...masakit! para akong naglagay ng ipit ng damit sa tenga ganyan ang pakiramdam ko nun. Pero tiniis ko. Alang alang sa kagandahan! LOL

Sinipat-sipat ko ang sarili ko sa salamin. Left and right. Bagay talaga. Bulong ko sa sarili ko. Wala akong ibang nakikita sa salamin kundi ang sarili kong repleksyon. Ilang minuto din akong inaappreciate ang kagandahan sa salamin ng tokador.

Nabubulagan ako sa ganda ko.

Lingid sa aking kaalaman, kanina pa pala nakamasid sa akin ang aking mga tiyahin sa kabilang bahay. Nasa itaas din sila ng bahay nila sa may bintana'ng kapis.

Na-realized ko na kanina pa pala nila ko pinapanood ng may kahalong pangungutya at pagtatawanan. Kitang kita nila malamang ang paglalagay ko ng mga kolorote sa mukha.

Agad akong nagtago sa ilalim ng bintana kung saan di nila ako makikita. Napaiyak ako sa pagkapahiya. Ang tanga tanga ko! sabi ko sa sarili ko. Bakit kasi di ko agad sila napansin? Isa isa kong pinahid ang mga nilagay ko sa mukha ko. Pati ang pulseras sa aking mga tenga.

Alam kong pagtatawanan nila ako ng ilang araw. Maari pa nga nila ikwento ito kina nanay at tatay. Baka mapalo ako. Mapapahiya ako. Yun ang isa sa mga pangamba ko.

Umuwi nalang ako sa bahay namin pagkatapos kahit alam kong wala ako kasama dun. Ilang araw din ako hindi sumama sa pagpunta sa bahay nina Lola. Hanggang ngayon hindi ko nakakalimutan ang pagkapahiyang iyon sa buhay ko nun kabataan ko.

Namatay na din yun isa sa mga tita ko na nakakita sa akin. At yun iba naman ay matatanda na din ngayon at may mga apo na. I wonder if naaalala pa nila yun tuwing makikita nila ko?

Napagiba na din ang parehong bahay ng mga lola ko. Napalitan na ng modernong estilo, nawala na ang itaas na bahagi na may malalaking bintanang kapis. Wala na din sina Lolo at Lola. Mga tiyuhin ko na ang umookopa ng bahay.

Ang malaking tokador ni lola ay nakita kong maayos pa sa dati niyang silid kahit siya ay pumanaw na. Nakita ko ito nun ako ay dumalaw doon mga limang taon na ang nakakaraan.

Napapangiti nalang ako kapag naalala ko ang mga panahong iyon ng nakaraan. Bitter-sweet memories ika nga :-)