Bye Dowha...For now.

Hello there.

I am currently preparing my luggage for my flight later tonight. I had a hard time putting them all together. Madami kasing kahon kahon haha. Good thing I have a weighing scale to check if I'm not exceeding the 40kg limit. Pero I have a back up naman in case, since I am a member of the privilege club of my airlines. But i wont gonna use that hopefully. I'm planning to use it on way back here, since balak ko mag dala ng mga anik anik at pork dito. secretly. hihihi!

I hope I have everything packed na.  and its not easy packing. I've been doing this 4 days ago! At least i have more time to relax and wait for my friend Emerson (radiation boys! LOL) to pick me up and bring me to the airport. Its just sad na my friends wont be able to send me to the airport tonight, two of them are on duty and Fatima's in Frankfurt escorted a patient. hayz.

At hongbaba lang ng dollar and riyals! jusmio fulgoso! affected ang kabaonan ko! LOL

Bukas pa ng hapon dating ko sa Pinas. Excited na ko lamunin yun hinandang dinner ng sister ko hahaha! See you guys there!

I'm excited! whooohooo!

A few more hours kaya magba-bye bye Dowha na muna aketch. See you in January hihihi.

Isang Umagang Kay Ganda

Nagising akong nakadantay ang binti nya sa hita ko...

Jusko po, ang bigat. Puro pata ba naman. No wonder nagising ako, baka nawalan na ng circulation yun part na dinantayan nya. LOL

Dahan-dahan ko itong inalis. Tulog na tulog pa din siya.

Si Brian.

Naramdaman nya ginagawa ko. Yumakap pa siya lalo sa akin haha. Patay. Pero alam kong gising na si tanga.

Tinignan ko ang oras. Alas-otso palang ng umaga. Weekend ngayon, wala siyang pasok sa school kaya dito siya natulog sa bahay namin. Gaya ng ilang weekend na nagdaan. Ilang buwan na nga ba kami? 8months? yeah. Siya lang nakatagal sa akin.

Sanay na din pamilya ko na bigla nalang susulpot si Brian sa doorstep namin at may bitbit na mga damit nya. Or wala nalang sila nagawa dahil matigas talaga mukha ni tanga? LOL

"anong oras na ba?" narinig kong sabi nya sa may tenga ko.

"alas otso, maaga pa..." sagot ko

"gutom na ko" tumawa siya.

Napasimangot ako sa naamoy ko.

"ilayo mo nga bibig mo sa kin, ke baho ng hininga mo e..." mahina ko siyang tinulak.

"hongyabang mo! ito sayo!" galit galitan. at di ko iniexpect sunod niyang gagawin...binugahan niya ko ng fresh na fresh nya from waking up breath!!!!

Napatili ako pag iwas! ang lakas ng tawanan namin. he's trying to control me under his body para sagap na sagap ko ang mala-air freshener nyang hininga. Gumanti ako, di pa din ako nakakatoothbrush nun oras na un kaya patas lang laban! pagbuga ko may kasama pang ilang talsik ng laway! hahahhaa

""kadiriiiiiiii" siya naman napatili this time

Hanggang sa pumasok sa loob ng room ang noon ay 4 year old palang na newphew ko.

"ninong ano ginagawa nyo?" inosente nyang tanong. Sabay join sa bed na kinakahigaan naming dalawa ni Brian.

"Lika dito Carl, wag ka jan sa kuya Brian mo. badbreath pa yan" sabi ko

"tseh! yabang mo ikaw din naman di pa nagsisipilyo a" niyapos niya si carl at inihiga sa gitna naming dalawa. Hanggang sa mag usap na yung dalawa ng kung ano anong walang kakuwenta kwenta hahaha.

Pinabayaan ko nalang silang dalawa tutal ay sabik din naman si Carl makakita ng ibang bisita sa bahay. At di ko maitatagong close na siya kay Brian. Naaliw na lang ako pakiramdaman silang dalawa habang nagtutulog-tulugan ako kunyari.

***

Mag aapat na taon na ang nakakaraan mula ng mag hiwalay kami ni Brian. Pero nakakatuwa lang na parte pa din siya ng buhay namin mag anak. Tuwing uuwi ako kada taon sa bakasyon ko. Hindi maaring mawala ang presensiya nya sa bahay namin. Hinahanap ko din siya na ewan ko ba. We have this unexplainable bond. Pero tuwing sa amin siya mag stay ay wala naman nangyayari. Sabi niya nga, mas ok na yun. At masaya ako kung ano meron kami.

At magkakasama kaming magbabakasyon sa Coron, Palawan ngayon nalalapit kong pag uwi muli :-)

Till I Met You

Bigla ko siya naalala now na pauwi na naman ako...kamusta na kaya siya? is he still reading my blog? nagkatampuhan kami and after nun i never talk to him again...

He was smiling when he's approaching me...I smiled back. It was 2 in the afternoon at gateway mall.

"Hi!" the first word I uttered and followed by..."could you button up your shirt!" LOL!

He was wearing a checkered polo and the three buttons are open exposing a large portion of his chest and its bothering me! (kasi naglalaway ako?chos!!!) kaya naman di ko napigil sarili ko!

I teased him that he looked like a gigolo!

"nabukas kasi, and medyo masikip( the buttons are opening unintentionally)...that's why I kept it open nalang..." he explained.

"I thought you'll be wearing a polo! Im right!" its a good thing, I didn't wear my fave shorts today hihihi. I just assumed he'll be wearing something decent, so I picked a little more formal top.

It was our first date. Mark and I have been chatting online for a long time. He reads my blog...leaving some comments...teasing me, that I should choose him instead blah blah...in other words, he got my attention hahaha!

He used to have a blog too, but he shut it down recently, I don't wanna think that I'm the reason behind that! hahaha!

I love his writings. Some of his posts are dedicated to me and it made me smile whenever I come to visit his site. Honestly, kinilig ako. I just hoped i made a copy and saved it on my file earlier, but its too late he said he deleted his blog already. Arte-arte nya kasi! charrr!

Anywayz, I'm just glad that finally, after all what happened, we are here face to face. Talking and goofing around atBurgoo restaurant. Actually we are having a real great time together. I was surprised. I was expecting something else due to our age gap and status! And I lost count to the number of times we fought online!

Para kasi siyang bato...manhid!charrr!

One time I had to remind him to be quiet because he was laughing too loud and people are looking at us!

All of our issues are being addressed at. As usual, I'm the one to blame. Me being impulsive! Sorry naman! But I gotta say, he's got some part on it too noh! Its not all me! Aminin mo Mark!

"So where shall we go after this?" he asked.

"I don't know. What do you want to do next?" deep inside, I was happy knowing he still want us to spend more time. I thought after lunch, that's it. Bye bye time.

"You decide. You invited me out. uhmm, i remembered you said you wanna see a movie..." he replied

"Ah yeah, but I don't know if they have a good one this week, I already saw x-men and kung fu panda last week eh"

I excused my self and went to the rest room. To freshen up first before headin out. When I came back and about to call the waiter for our bill he said:

"Its all taken care of"

"huh?! why did you do that? this is my treat ano ka banaman?" I protested. Baka isipin nya sinadya ko mag CR talaga ng matagal hahaha! andami ko kasi tinga sa bakal ng ngipin ko kaya matagal swear!LOL

We saw the movie Super 8 and this time I'm paying! Di na siya kumontra. I was thinking of him holding my hands inside the cold and dark cinema! chos!

Wholesome kami. Walang ganun :-)

The movie was just so-so...not as good as x-men, but its OK. It has some scary scenes that almost made me scream, but thank God, I didn't! or else it would be embarrassing!

It was still early when we finished the movie. We decided to go to Shangri-La Plaza Mall at ortigas to have dinner.

"Naks. Makakasakay din ako ng car mo! yes!" I was teasing him. Parang ayaw nya ako isakay dati e! LOL

It took us a long time to find a parking space! Grabe kakahilo!Mas lalo pa ko nahilo sa dami ng cute na pagala gala sa Mall!

"o ang mga mata mo..." he catched me taking a glimpsed at a cute guy who passed by.

This time we dined in at Secret Recipe restaurant. Here we talked about families and some other things. He is a good listener. I talked a lot OMG!

"sabi naman sayo, di ako madaldal di ba..pangiti-ngiti lang ako..." i remembered him saying that on one of our chats months ago.

"Till when ka nga dito sa pinas?"

"Till july 6..I still have plenty of time" I smiled.

"Are you sure its Ok for you to travel safely at this time, its late? Why don't you check in at a nearby hotel?" He asked.

"if you're going to check in with me, why not! chosss! Of course i didn't say that! baka maeskadalo lolo nyo haha!

He drove me to the terminal where I will take a Van back to Laguna after our dinner.

No good bye kiss...hihihi. Just plain: Thanks and I had a great time....

"weh, Di nga?" he answered

"its true. I enjoyed your company". I assured him. He thought I'm just sugar-coating it.

"Ok. text me when you get home. Take care Mac". 

It was sweet of him to park nearby while I'm looking for the right line. He's a real gentleman. When he saw that I'm OK. He opened his window and waved his final good bye.

I waved back... and i whispered in my mind:

"thanks doctor Mark... sana may next time pa..."




This is a repost  from June 13,2011 :-)

Konting Kembot Nalang

Three weeks nalang!

Eggzayteyd na aketch!

Uu. Yun na. Bakasyon grande na ng OFW hehehe.

Andami ko na naplano. Naisipan gawin. Good luck nalang sa execution! At sakto din uwi ko sa first birthday ng pangalawa kong pamangkin. Cute cute nya! cant wait to give her my big kiss and hug :-)

Masaya din ako kasi November yun last chemo ng bayaw ko. O di ba kahit maggala kami hindi na nakaka guilty na mag sasaya ka tapos may isang member ng pamilya na nasa hospital. So I thank God for that. At alam naman natin na di biro magkasakit. Lalo na ang gaya ng sa brother in law ko.

Andami ko gusto kainin at kainan jusmiyo!

Pagkasundo sa akin sa airport gusto ko dadaan kami sa Jollibee dahil gusto ko ng chickenjoy at sa Greenwich yun lasagna nila na kakapiraso na daw ang serving ngayon haha, dun sa expressway branch kami kakain para wagas!

Sa dinner sabi ko gusto ko ng Paksiw na Pata ng baboy. un parang adobo ang luto na mejo manamis namis. ewan kung yun nga ang tawag dun. pero gets na ng sister ko bilang alam naman niya mga gusto ko. Tapos hinog na mangga! jusko sabik na sabik ako dun! goodluck sa tatay ko sa paghahanap! LOL

Naglilista na ko ng Ulam sa first 5 days na stay ko sa amin sa laguna haha. Andiyan yung Hamonado, kaldereta, crispy pata (fr Max's), sinigang sa bayabas na ayungin, ginisang upo at kalabasa with galunggong, ginataang sugpo with kalabasa and sitaw, letchon paksiw, inihaw na pork liempo with suka at sili sa toyo! wagas yunnnnnnn!

First time ulit in three years ko magpapasko sa atin. O di ba nakakamiss din naman yung feeling ng christmas sa sariling bayan. So ito, ipinaglaban ko talaga sa gobyerno itong bakasyon kong ito kahit tutol si De Lima! char!

Makakakain ulit ako ng Fiesta Ham! yihiiii!

At alam nyo ba na miss ko ng sobra? Yun pagpapa facial ko! at saka ang foot spa with pedicure! hahaha! jusko nanlilimahid na mga kuko ko sa paa bilang regular ko yun pinapalinis sa pinas noon! ditey sa middle east nganga mga paa ko! Toink!

At andami kong imi-meet na mga kakulitan sa FB, Twitter at sa blog. Excited na ko makita at maka ut-utang-dila kayong mga mahadera kayo! LOL

At masaya akong makikita na kita...alam mo na kung sino Ka.

*wink*

Deadz Na

 

Dahil pare-pareho naman kaming nasa hospital at pare-pareho nalang ang ginagawa ng bawat isa sa araw araw, madalas ay nagiging casual na kami sa mga bagay bagay mapa-pinoy or ibang lahi pa.

Lalo na sa buhay ng isang tao.

Kung minsan parang ang dating ay wala ka sympathy at insensitive sa pasyente. Parang walang puso. Pero in reality ay meron naman. Kaso nga lang sa dalas mo ng ginagawa, ay nagiging normal na ito sa amin. Ito na kasi propesyon namin. Siguro mas grabe ngayon kasi nga di naman namin sila kalahi, at karamihan sa mga arabo ay rude.

Naging kultura na ito sa ospital. Iyan ang riyalidad.

Normal ka ng makakarinig sa amin lalo na kapag kapwa pinoy ng:

" tegi na ba?"

"jigok na ba siya?"

"mamamatay na yan mamaya"

"di na yan aabutin bukas"

"ihanda mo na sarili mo, toxic ka buong gabi, patayin mo na yan ha para di na abutin sa amin bukas"

"tagal mamatay ni Mama/Babbaa (matandang babae/lalake) patay-sindi lang puso nya, christmas light?" --kapag ilang beses na kami nag co-code-blue sa knila. as in yun tipong 10x na siya nag cacardiac arrest and mega cpr na kami ng maya't maya ganyan.

"hongtagal mamatay ha! pagod na ko!"

Di ba kakaloka? kapag narinig ng ibang tao lalo't hindi empleyado or mga kamag anak e baka mamura pa kami! LOL. Pero syempre yan ay pag kami kami lang sa loob ng vicinity ng hospital. at yan ay biruan lang. Hindi naman namin talaga kaya patayin ang pasyente dahill lang sa pagod na kami di ba?

Dito kasi kapag naibigay na namin ang lahat ng kelangan ng isang pasyente, medicines, mga emergency drugs to make the heart works again, mga equipments to assists sa paghinga, lahat na ng efforts at procedures ay ginawa na pero wala pa din, dito kasi kahit magbobote ka ata gagamutin ka sa hospital namin, ibibigay sau lahat ng medical needs mo. ganyan kayaman ang bansang ito. Pero after gawin lahat ng protocols na kailangan at waley pa din.

Technically: Wala na nga talaga.

Kapag hindi na magawan ng paraan ng Science ika nga.

Kapag  lampas na ng isang oras namin ginagawa ang i-revive at CPR ang isang pasyente at wala pa din signs of life. Dun na mag declare ang doctor na expired na ang isang tao.

***

Pagbalik ko sa office namin after an hour:


Colleague: O anyare? buhay pa ba?

Me: Wala na, Pinatay ko na.


sabay upo sa swivel chair at browse ng timeline sa twitter.

LOL